دسته: دهه‌ها و سبک زندگی

روایتی مردم‌نگارانه از صبح‌های مدرسه در دهه‌های ۶۰ تا ۸۰؛ از کوچه‌های خاکی و بوی نان داغ تا صف سرویس و کیف‌های چرخ‌دار؛ ردّ خاطرات در مسیرها.

تحلیلی روایی از زندگی با یک تلویزیون در دهه ۶۰ ایران؛ از چیدمان اتاق‌نشیمن و نور آبی صفحه تا آداب دورهمی و حافظهٔ جمعی خانواده‌ها و بازتولید یادها امروز.

تحلیلی قوم‌نگارانه از «قصه‌های مجید»: چرا ریتم کند، لهجه اصفهانی و جزئیات روزمره هنوز برای نوجوان‌های امروز ملموس و دوست‌داشتنی‌اند؛ از صف نان تا میم‌ها.

روایتی تحلیلی از دههٔ ۸۰؛ وقتی بلوتوث، موبایل‌های ابتدایی و اینترنت خانگی ریتم زندگی شهری ایران را تغییر داد و خاطرات را دیجیتالی کرد.

تحلیل روایی از غروب‌های دهه ۶۰ ایران: چگونه بوی نفت، صدای رادیو و سکوت محله با آیین‌های کوچک خانگی و همسایگی، حس مشترک و حافظه جمعی ما را شکل دادند.

خانه‌های ایرانی قبل از دیزاین مدرن چگونه با فرش، بوفه، آینه و شمعدان، تلویزیون و رادیو شخصیت می‌گرفتند؟ روایت مردم‌نگارانه از اشیایی که حافظه جمعی را زنده می‌کنند.

روایتی تحلیلی‌ـ‌نوستالژیک از دهه‌۷۰ و عصر کنسول‌های بازی در ایران؛ از سگا و نینتندو تا پلی‌استیشن و پیدایش قهرمان‌های خانگی، گیم‌نت‌ها و اقتصاد کرایه‌ی بازی.

روایتی دقیق از پشت‌صحنه عروسی‌های دهه شصت؛ از جمع‌آوری وسایل و نور خانه‌ها تا رفتار مهمان‌ها، موسیقی، خوراک و آیین‌های ماندگار نوستالژیک.

پیک‌نیک‌های جمعه، آیین ملی سه دهه در ایران؛ از پارک تا لب رودخانه، بوی چای و کباب و شوخی‌های پدرها، سازنده خاطرات خانوادگی و تقویم احساسی ما.

روایتی مردم‌نگارانه از دهه ۷۰ ایران؛ انفجار رنگ‌ها از اتاق نوجوان تا خیابان و رسانه‌ها چگونه سلیقه‌ی بصری تازه‌ای ساخت و در حافظه‌ جمعی ماندگار شد.