دسته: اشیای قدیمی و وسایل روزمره

روایت مردم‌نگارانه‌ای از ساعت دیواری تیک‌تیک‌دار در خانه‌های ایرانی؛ مترونومی اجتماعی که بیدارباش، غذا، نماز، تلویزیون و وقت‌شناسی را تنظیم می‌کرد.

روایتی مردم‌نگارانه از ترازوی دوکفه‌ای بقالی؛ جایی که وزنِ برنج و قند با نسیه و دفترِ خط‌خورده گره می‌خورد و اعتمادِ محله ساخته می‌شود.

روایت مردم‌نگارانه‌ای از رادیوی قرمزِ پذیرایی در خانه‌های ایرانی؛ شیئی که خبر جنگ، ترانه‌ها، اذان و قصه‌های شب را در یک صدا به حافظه جمعی پیوند می‌زد.

سوغات شهرها فقط خرید نیست؛ پلی عاطفی میان مقصد و خانه است. از باقلوای یزدی تا گلاب قمصر و ترمه، روایت می‌کنیم چگونه بوی سفر دور سفره زنده می‌ماند.

تحلیل انسان‌شناختی «رژ مکه‌ای مادر»؛ شیئی کوچک که آیین‌های خانگی، انتقال خاطره و نشانه‌های زیبایی ایرانی را شکل داد؛ با روایت حسی و مقایسه‌ای.

روایتی قوم‌نگارانه از ظرف خیاطی مادرها در خانه‌های ایرانی؛ جعبه‌ای رنگارنگ از نخ، سوزن و خاطرات که اقتصاد خانگی، مهارت و ذوق را کنار هم می‌نشاند.

روایتی مردم‌نگارانه از دکمه‌های شیشه‌ای؛ زیور ساده اما ماندگار لباس‌های ایرانی، از زیبایی‌شناسی دهه‌ها تا نقش‌شان در خیاطی خانگی و حافظه‌ جمعی.

روایتی مردم‌نگارانه از آویز فلفل و سیر به‌عنوان نماد خردِ خانه‌های ایرانی؛ از معماری و پیوستار روستا‌–‌شهر تا حافظهٔ بویایی و آیین‌های بی‌صدا که خاطرات را زنده می‌کند.

دفترچه اندازه‌گیری خیاط، آرشیوی میدانی از بدن‌های محلی و سلیقه‌هاست؛ از لکه‌های گچ تا شوخی‌های مشتری، سندی زنده از حافظه و زیست اجتماعی محله‌های ایران.

چرخ خیاطی دستی و ریتم تیک‌تاکش چگونه لباس و خاطرات خانه‌های ایرانی را شکل داد؟ از روان‌شناسی یاد تا نگهداری و بازآفرینی این میراث خانگی.