دسته: مراحل زندگی

روایت مردم‌نگارانهٔ اولین دوچرخه‌سواری بدون کمکی در کوچهٔ خاکی؛ لحظه‌ای که با صداها، ترس‌ها و تشویق‌ها، کودکی و نقش‌های خانواده را آرام تغییر می‌دهد.

عقده‌های کودکی چگونه از تجربه‌های کوچک، در بدن و زبان و روایت خانوادگی ثبت می‌شوند و با محرک‌های روزمره دوباره فعال می‌مانند؟

اولین حقوق در ایران فقط عدد نیست؛ پاکت، پیامک بانک، رسید عابر و مسیر تا خانه است. روایت خرج‌های احساسی همان ماه و معنای استقلال.

ترس‌هایی که در کودکی از مدرسه، مهمانی و جمله‌های «آبرو داریم» شروع می‌شوند، در بزرگسالی شکل عوض می‌کنند؛ نشانه‌ها و راه‌حل‌های عملی.

سربازی در ایران آستانه‌ای نسلی است؛ از صف صبحگاه تا نگهبانی شب. این مردم‌نگاری نشان می‌دهد چگونه دو سال پادگان، لایه‌ای از خاطرات مشترک در حافظه جمعی می‌سازد.

روایتی مردم‌نگارانه از تولدهای خانگی ایرانی دهه ۶۰ تا اوایل ۹۰؛ جزئیات چیدمان خانه، سفره‌ی روی فرش، بادکنک‌های کم‌باد، صداها و پیوند نسل‌ها.

تحلیلی از صدای دوره‌گردها در زندگی شهری ایران؛ از نداهای یخ‌در‌بهشت تا نوتیفیکیشن اپ‌ها، با نگاهی نوستالژیک به خاطرات و راه‌حل‌های حفظ آن صداها.

روایت بوی جوهر، عکس سیاه‌وسفید و اثر انگشت پدر در روز گرفتن شناسنامه؛ سفری از سند هویت تا آلبوم‌های خانوادگی امروز و راه‌هایی برای نگه داشتن حس خاطرات.

آشتی‌کنان محله در کوچه‌های قدیم فقط تعارف نبود؛ نظامی نرم برای آب‌قندی کردن کینه‌ها. این مقاله هم صحنه‌ی آشتی را بازسازی می‌کند، هم نسخه‌های امروزی و ساده برای زنده‌کردن آن در آپارتمان‌ها می‌دهد.

با بخار چای و یک حبه قند، مادربزرگ‌ها در خانه‌های حیاط‌دار دهه شصت، آشتی‌های خانگی را پیش می‌بردند. این مقاله حس آن آیین را زنده می‌کند و نسخه‌های امروزی، ساده و کم‌هزینه ارائه می‌دهد.