دسته: هنر و فرهنگ خاطره

کاوشی میان‌رشته‌ای درباره باران در شعر و سینمای ایران؛ از سوگواری و تطهیر تا امید و تولد دوباره، با پیوند به خاطرات جمعی و آیین‌های آرام‌بخش خانگی.

شیرینی اسکناس نو و عیدی در فرهنگ ایرانی فقط پول نیست؛ پیوندی عاطفی، دعای خیر و خاطرات خانوادگی است. یاد می‌گیریم چطور با خرج کم همان گرما را بسازیم.

تحلیلی فرهنگی از مهریه و دفتر ازدواج؛ از سند کاغذی تا امضای دیجیتال. چگونه آیین‌های ساده و معنادار بسازیم و خاطرات آغاز زندگی را ماندگار کنیم.

کوزه در فرهنگ ایرانی فقط ظرف آب نیست؛ پیوند زنده‌ی آب و خاک با خانه، شعر و خاطرات جمعی است. این نوشتار، معنای فرهنگی و الهام شاعرانه‌ی کوزه را می‌کاود.

وقتی ترانه‌های عامه به زبان محله و آیین‌های خانگی گره می‌خورند، به خاطرات جمعی شکل می‌دهند. این نوشته راهی عملی برای ساخت «مراسم کوچک شنیدن» و پل‌زدن میان نسل‌ها پیشنهاد می‌دهد.

از صدای رادیوی ترانزیستوری و بوی نوار کاست تا استریم‌های امروزی؛ رد خاطرات شنیداری ما از موسیقی کوچه‌بازاری به پاپ شهری، تحولات فرهنگ روزمره را آشکار می‌کند.

از کفش‌های کنار در عصر جمعه تا قاب‌های تلویزیون و سینما؛ ردپای کفش ملی چگونه وارد خاطرات خانوادگی ما شد و امروز چطور می‌توان تماشای جمعی را دوباره زنده کرد؟

روایتی تحلیلی و تصویرساز از «کفش ملی»؛ برندی که از بوی چرم کارگاه تا نور آگهی تلویزیونی، در خاطرات خانوادگی ایرانیان جا خوش کرده و هنوز الهام‌بخش صمیمیت خرید محلی است.

آب و سفال در فرهنگ ایرانی فقط شیء و مایع نیستند؛ زبان خاطرات‌اند. از حوض‌های فیروزه‌ای و کوزه‌های سفالی تا نغمه‌ها و آیین‌های خانه، پیوندی می‌سازند میان زیبایی‌شناسی و زیست روزمره.

آستانه خانه در فرهنگ ایرانی فقط یک مرز فیزیکی نیست؛ جایی است که تعارف، احترام و بدرقه شکل می‌گیرد و خاطرات مشترک مهمان و میزبان ساخته می‌شود.