نویسنده: مانی فرهام

خانواده ایرانی در حال تماشای تلویزیون قدیمی با دکور دهه ۶۰؛ بازگشت سینمای امروز به حال‌وهوای نوستالژیک و حافظه جمعی

سینمای امروز، حافظه دیروز؛ چرا بازگشت به ژانرهای دهه ۶۰ دوباره محبوب شده؟

چرا در عصر پلتفرم‌ها و جلوه‌های ویژه، سینمای امروز دوباره به حال‌وهوا و ژانرهای دهه ۶۰ برگشته است؟ این مقاله به ریشه‌های نوستالژیک، حافظه جمعی و معنای بازآفرینی آن دوران در فیلم‌ها و سریال‌های امروز می‌پردازد.

کلاس انشا در مدرسه ایرانی با دفتر مشق، خودکار آبی و تصحیح قرمز معلم، نمادی از قصه‌های مدرسه و نوشتن اولین خاطرات شخصی

قصه‌های مدرسه؛ انشاهایی که در آن‌ها اولین‌بار خودمان را نوشتیم

قصه‌های مدرسه و انشا؛ از بوی دفتر نو تا فایل ورد. در این یادداشت، مانى فرهام از انشاهایی می‌گوید که در آن‌ها اولین‌بار «خودمان» را نوشتیم و مدرسه را به کارگاه خاطره‌سازی و خودآگاهی تبدیل کردیم.

اتاق نشیمن ایرانی در شبی بارانی با بخار چای، باران روی پنجره و تلویزیونی که فیلم ایرانی پخش می‌کند؛ نمادی از حافظه شنیداری مشترک صدای باران و موسیقی فیلم‌های ایرانی

صدای باران روی پنجره و موسیقی فیلم‌های ایرانی؛ یک حافظه مشترک شنیداری

صدای باران روی پنجره و موسیقی فیلم‌های ایرانی چطور به یک حافظه مشترک شنیداری تبدیل شده‌اند؟ از تیتراژهای ملودرام‌های دهه ۷۰ و ۸۰ تا سکانس‌های تنهایی پشت پنجره، این مقاله رد این صداها را در خاطره جمعی چند نسل ایرانی دنبال می‌کند.

نوجوان ایرانی در اتاقی کوچک در حال خواندن رمان ممنوعه افست با جلد زرد، نماد تأثیر رمان‌های ممنوعه دهه ۸۰ و ۹۰ بر بلوغ فکری و احساسی نسل جوان

کتاب‌هایی که بلوغ ما را رقم زدند؛ تأثیر رمان‌های ممنوعه دهه 80 و 90

روایت‌ تحلیلی از رمان‌های ممنوعه و نیمه‌ممنوع دهه‌ ۸۰ و ۹۰ که پنهانی در کیف مدرسه و زیر پتو خوانده می‌شدند و برای نسل نوجوان ایرانی، نوعی بلوغ فکری، عاطفی و سیاسی ساختند.

صحنه‌ای سینمایی از دو نسل درون یک ماشین ایرانی با صورت‌های نیمه‌در سایه و سایه‌درخت‌ها روی شیشه، الهام‌گرفته از سایه‌ها در سینمای کیارستمی و حافظه جمعی ایران

نقش سایه‌ها در سینمای کیارستمی؛گفت‌وگوی خاموش دو نسل هنر

در این مقاله نقش سایه‌ها در سینمای کیارستمی را دنبال می‌کنیم؛ از سایه‌درخت‌ها و آدم‌ها تا فضاهای نیمه‌روشن، به‌عنوان گفت‌وگوی خاموش دو نسل هنر و حافظه جمعی ایران.

صحنه‌ای نوستالژیک از یک بزرگسال ایرانی در اتاق خواب، در حال ورق زدن کتاب ادبیات کودک کنار یک رادیوی قدیمی که یادآور قصه‌های شب و ترمیم خاطره‌های کودکی است

ادبیات کودک و قدرت ترمیم خاطره؛ از حسنی‌ تا قصه‌های شب رادیو

در این یادداشت از مجله خاطرات، نقش ادبیات کودک، از شعرهای ساده «حسنی» تا قصه‌های شب رادیو، در ترمیم زخم‌های کوچک کودکی و ساختن حافظه‌ای امن برای بزرگسال امروز را با نگاهی روان‌شناختی و نوستالژیک بررسی می‌کنیم.

ترانه‌ها و موسیقی ایرانی از آوازهای نواحی تا ریمیکس‌های نسل Z در یک دورهمی خانوادگی روی فرش ایرانی

ترانه‌هایی که به ما هویت دادند؛ از آوازهای نواحی تا ریمیکس‌های نسل Z

از آوازهای نواحی و نغمه‌های محلی تا ریمیکس‌ها و پلی‌لیست‌های نسل Z، ترانه‌ها چطور به ما هویت داده‌اند و خاطره‌های خانوادگی، شهرها، طبقه و مهاجرت را در حافظه جمعی ایرانی‌ها ثبت کرده‌اند؟

خوانندهٔ آواز اصیل ایرانی در فضایی مینیمال و نوستالژیک با میکروفون قدیمی؛ تاکید بر تکنیک، طنین و تجربهٔ شنیدن برای نسل پادکست

آواز اصیل؛ تکنیک، طنین و لذت شنیدن برای نسل پادکست

تحلیلی شنیداری از آواز اصیل ایرانی برای نسل پادکست؛ از تکنیک و طنین تا لذت شنیدن mindful. راهکارهای عملی برای هدفون، اتاق، EQ و مقایسه با فضای مینیمال پادکست.

پیاده‌روی عصر پل‌ها در ایران؛ تلفیق معماری تاریخی سی‌وسه‌پل و خواجو با حال‌وهوای معاصر پل طبیعت در نور غروب، بازتاب‌ها و آرامش شهری

پیاده‌روی عصر پل‌ها؛ تجربه‌ی معماری، شعر و آرامش در فرهنگ شهری ایران

پیاده‌روی عصر پل‌ها در ایران؛ روایتی سینمایی از معماری، شعر و آرامش شهری. از سی‌وسه‌پل تا پل طبیعت، چگونه قدم‌زدن خاطره می‌سازد و پیوند می‌دهد؟

مرشد و ضرب زورخانه در گود آیین پهلوانی؛ روایت‌گر حماسه با زنگ، ریتم و آواز در فضایی نوستالژیک و فرهنگی

مرشد و ضرب؛ روایت‌گر حماسه در آیین زورخانه

مرشد و ضرب در آیین زورخانه چگونه حماسه را زنده می‌کند؟ تحلیلی از نقش صدا در اسطوره‌سازی محله و حافظه‌ جمعی، با راهکارهای روایت‌پردازی امروز.