تحلیلی مردمنگارانه از اصطلاحات دهه ۶۰ تا ۹۰؛ از مدرسه و صف نانوایی تا رسانهها؛ چگونه زبان غیررسمی هویت نسلی و حافظهٔ جمعی و خاطرات روزمرهٔ ایرانی را شکل داد.
وقتی اسممان برای نخستینبار روی دفتر خطدار یا کارنامه ثبت شد، حس کردیم سهمی از جهان به ما تعلق دارد. این روایت-تحلیل، از آیین نامگذاری تا ایدههای سادهٔ خانگی، کمک میکند این حس را در خاطرات امروز زنده نگه داریم.
نمکگیر شدن در فرهنگ ایرانی فقط یک اصطلاح نیست؛ قصهای است از نان و نمک، خاطرات همسایگی و مرزهای سالم میان قدردانی و وابستگی. این مقاله تحلیلی-روایی، راهکارهای عملی برای قدردانی بدون بدهکاری عاطفی ارائه میدهد.
از سفرهٔ مشترک نان و نمک تا بازسازی اعتماد در امروز؛ تحلیلی فرهنگی–اجتماعی از مهماننوازی ایرانی و ایدههای عملی برای دورهمیهای کمهزینه و صمیمی.
روایتی تحلیلی از جایگاه نمادین کفش در ادبیات فارسی و مثلهای عامیانه؛ از «کفش آهنین» و رنج جستوجو تا فروتنی و خاکیبودن در آداب و آیینهای ایرانی.
صحنهای آشنا دم در گاهی بعضی صحنهها آنقدر سادهاند که در لحظه بیاهمیت به نظر میرسند، اما سالها بعد به یکی از عمیقترین خاطرات ما تبدیل میشوند. یکی از این صحنهها، گفتوگوهای کوتاه و صمیمی…
کتابفروشیهای مستقل؛ حافظه فرهنگی یک شهر
تاریخ انتشار: 10 دی 1404
آراد؛ آرام، اما رو به جلو
تاریخ انتشار: 10 دی 1404
ترانه؛ آهنگ زندگی در یک کلمه
تاریخ انتشار: 10 دی 1404
سفره ناهار تابستانی؛ بادمجانهای کبابی، دوغ محلی و سفره حصیری حیاط
تاریخ انتشار: 10 دی 1404
از سماور روسی تا گلدان بلور؛ اشیایی که در هر خانه ایرانی مشترک بودند
تاریخ انتشار: 10 دی 1404