شعرهای محلی و لالاییها در ایران پلی میان نسلها هستند؛ نغمههایی از مادران و مادربزرگها که ترس، امید، مهاجرت و دلتنگی را در خاطرات خانوادگی زنده نگه میدارند.
لالاییهای مادرانه در عصر هدفون هنوز آرام میکنند؛ چون حافظهی عاطفی، ریتم نرم و احساس امنیت را فعال میسازند. تحلیلی کاربردی با نگاهی نوستالژیک و پژوهشمحور.
زمزمههای مادران روستایی چگونه با لالاییها و ریتم زندگی ساده، مرهم اضطراب شهر میشود؟ نگاهی مردمنگر به نقش صدا در آرامش و خاطرهسازی.
با لالاییهای محلی، پلیلیستی بسازید که ضربآهنگهای بومی ایران، حافظهی صوتی و نوستالژی را کنار هم مینشاند و خوابِ بیاسترس نسل پرسرعت را ممکن میکند.
چسبندگی زبانی؛ چرا بعضی تکیهکلامها هیچوقت نمیمیرند؟
تاریخ انتشار: 19 آذر 1404
سینمای امروز، حافظه دیروز؛ چرا بازگشت به ژانرهای دهه ۶۰ دوباره محبوب شده؟
تاریخ انتشار: 19 آذر 1404
از نامههای عاشقانه تا چتهای امروزی؛ کدامشان شایستهاند بمانند به یادگار روان تو؟
تاریخ انتشار: 19 آذر 1404
زمستان و نذرهای محلی؛ قصه گرمایی که در سرما ساخته میشد
تاریخ انتشار: 19 آذر 1404
موکتهای پرزکوتاه؛ نماد خانههای دهه ۶۰ و ۷۰
تاریخ انتشار: 19 آذر 1404