برچسب: قصه‌گویی قهوه‌خانه‌ای

تصویر یک خانوادهٔ چندنسلی ایرانی در کنار سماور و آلبوم‌های قدیمی؛ انتقال خاطرات و رازهای نسل‌ها برای بماندن به یادگار و پرهیز از چرخهٔ تکرار

رازهایی که نسل‌ها حمل کرده‌اند؛ چه چیزهایی باید بماند به یادگار، نه به چرخه تکرار؟

تحلیلی انسانی از رازهایی که نسل‌ها حمل کرده‌اند؛ کدام خاطرات باید بماند به یادگار و کدام الگوها نباید تکرار شوند، با راهکارهای عملی خانوادگی.

قهوه‌خانه ایرانی به‌مثابه استودیوی پخش زنده با نقال، پرده‌ی نقالی، سماور و شنوندگان؛ تصویر قصه‌گویی قهوه‌خانه‌ای و نوستالژی فرهنگی ایران

قهوه‌خانه و قصه‌گویی؛ «لایو» قدیمیِ فرهنگ ایرانی

قهوه‌خانه و قصه‌گویی، «لایو» قدیمی فرهنگ ایرانی است؛ از نشانه‌شناسی نقالی و پرده‌خوانی تا مقایسه با لایو امروزی و راهکارهای احیا در شهرهای ایران.

نقالی کنار پردهٔ نقاشی قهوه‌خانه‌ای با صحنه‌های پی‌درپی شبیه کمیک‌استریپ، رنگ‌های فیروزه‌ای و شنگرف و تماشاگران در حال گوش‌دادن

نقاشی پرده‌ای و نقالی؛ کمیک‌استریپ ایرانی روی پارچه

خوانشی بصری از نقاشی پرده‌ای و نقالی به‌مثابه کمیک‌استریپ ایرانی روی پارچه؛ از دستور روایت و رنگ تا پیوندهای گرافیک‌نول و حافظهٔ جمعی قهوه‌خانه‌ها.

چیدمان کف‌نشینی با پشتی در فضای الهام‌گرفته از قهوه‌خانه؛ نماد فروتنی و صمیمیت در خاطرات ایرانی با نور گرم و سینی چای

پشتی در سینما و نقاشی ایرانی؛ نشانه فروتنی و صمیمیت در خاطرات ما

پشتی در سینما و نقاشی ایرانی فقط یک وسیله نیست؛ نشانه‌ای از فروتنی، صمیمیت و فاصله‌زدایی است. این یادداشت با تحلیلی فرهنگی و ایده‌های کاربردی، راه ساختن گرمای «چای دورهمی» در خانه‌های امروز را نشان می‌دهد.