دسته: اشیای قدیمی و وسایل روزمره

کارت‌پستال، پلی تصویری-عاطفی میان شهرها و دل‌ها بود؛ تکه‌ای از سفر که با چند خط دست‌نویس و یک تمبر کوچک، احساس را به آدرس خانه می‌فرستاد. این نوشتار از نقش کارت‌پستال در تبدیل مکان به احساس می‌گوید و راه‌هایی برای احیای این سنت در عصر سلفی و استوری پیشنهاد می‌کند.

با تلفن چرخشی قدیمی، تماس تلفنی یک «اتفاق» بود: صدای زنگ فلزی، صفحه شماره‌گیر گرد، بوق اشغال و انتظار نفس‌گیر برای شنیدن صدای عزیزان.

صدایی که از میان صفحات می‌آید در گوشه‌ای از هر خانه، کنار تلفن رومیزی، جسمی آشنا جا خوش کرده بود: دفترچه تلفن چرمی. جلدی نرم، رنگی بین قهوه‌ای و عسلی، که بوی خاصی داشت؛ ترکیبی…

چرا نور گرم در خانه ایرانی حس امنیت و صمیمیت می‌سازد؟ این مقاله با نگاهی علمی-احساسی، تجربه چراغ نفتی را واکاوی می‌کند و ۵ گام ساده برای بازآفرینی آن حس در زندگی امروز ارائه می‌دهد.

خاستگاه فرهنگی دستمال یزدی در صندوقچه‌ی مادربزرگ، میان بوی چوب صندل و گل خشک، پارچه‌ای تاخورده آرام خوابیده است؛ نه زربفتیِ ترمه دارد، نه رسمیّتِ قالی، اما چیزی در بافت نرمش می‌گوید که روزی در…

بقچه؛ پارچه‌ای ساده، دنیایی از خاطره در سکوت خانه‌های قدیم، پیش از آنکه کمدهای امروزی یا جعبه‌های پلاستیکی رنگ‌پریده جای همه‌چیز را بگیرند، چیزی آرام و شاعرانه وجود داشت که حافظهٔ خانه را در خود…

قوری چینی گل‌سرخی؛ آغاز صبح با یاد جزئیات قوری چینی گل‌سرخی، فقط یک وسیله‌ی ساده‌ی صبحانه نیست؛ لحظه‌ای است که «زمان» آرام می‌شود. هرکس در حافظه‌اش تصویری دارد از بخار چای که در نور صبح…

واکمن و آغاز دنیای شخصی موسیقی وقتی یک کلیک جهان را عوض کرد در خیابانی شلوغ، میان بوق تاکسی‌ها و صدای گام‌های شتاب‌زدهٔ رهگذران، تو ایستاده‌ای. انگشتت را روی دکمهٔ کوچک Play می‌گذاری. صدای ریزی…

چراغی که خانه را به جمع بدل می‌کرد وقتی نام چراغ نفتی را می‌شنویم، تنها یک وسیله‌ی روشنایی به ذهن نمی‌آید؛ بلکه تصویر اتاقی کوچک با گلیم‌های رنگی، بوی نفت تمیز، و نور کهرباییِ لرزان…

وقتی «کفش جلو در» تبدیل به قاب خاطره می‌شود همیشه قبل از ورود به خانه‌ای که مهمانی در آن جریان دارد، چشممان به ردیف منظم یا گاهی شلوغ کفش‌ها می‌افتد. این تصویر ساده، چیزی بیش…