دسته: یادها و فقدان‌ها

کوچه قدیمی آسفالت‌شده در محله‌ای ایرانی با توپ پلاستیکی و لی‌لی؛ نمادی از نوستالژی شهری و خاطره جمعی

کوچه‌ای که آسفالت شد؛ چگونه می‌توانیم خاطره‌اش را بماند به یادگار روایت جمعی نگه داریم؟

وقتی کوچه قدیمی آسفالت می‌شود، نوستالژی شهری و خاطره جمعی در خطر محو شدن است؛ این متن راه‌های روایت محله و ثبت یادها را پیشنهاد می‌کند.

دست یک فرد ایرانی در حال نوشتن وصیت‌نامه عاطفی و نامه به آینده روی میز چوبی کنار پاکت مهر و موم‌شده؛ نمادی از میراث عاطفی و خاطره خانوادگی

نوشتن وصیت‌نامه عاطفی؛ هدیه‌ای روان‌شناختی که برای نسل بعد بماند به یادگار، نه فقط اموال

وصیت‌نامه عاطفی یک نامه به آینده و میراث عاطفی برای خانواده است؛ نه وصیت حقوقی. چگونه آن را صادقانه، سبک و امن بنویسیم و به یادگار بگذاریم؟

پیراهن تا‌نخورده در کمد به‌عنوان شیء یادگاری عزیز از دست‌رفته؛ نمادی از سوگ، فقدان و خاطره‌درمانی با اشیای یادگاری

پیراهن تا نخورده در کمد؛ چگونه اشیای عزیزان رفته را به ابزار خاطره‌درمانی تبدیل کنیم؟

چرا پیراهن تا‌نخورده در کمد می‌ماند؟ این راهنما کمک می‌کند اشیای یادگاری عزیزان را بدون گیر افتادن در سوگ، به ابزار خاطره‌درمانی و معنا تبدیل کنید.

بازسازی ذهنی خانه قدیمی در یک محله ایرانی؛ تصویر نمادین فقدان مکان، نوستالژی و التیام حسرت

خانه‌ای که دیگر نیست؛ بازسازی ذهنی مکان‌های از بین‌رفته برای التیام و نه غرق شدن در حسرت

وقتی خانه قدیمی خراب می‌شود، فقدان مکان می‌تواند به حسرت تبدیل شود. این متن راهی برای بازسازی ذهنی خانه و التیام نوستالژی بدون غرق‌شدن است.

نوستالژی پرشین‌تون و عصر طلایی دوبله‌های کودک در یک نشیمن ایرانی دهه ۷۰؛ تلویزیون قدیمی، فرش ایرانی، چای و جمع خانوادگی.مجله خاطرات

پرشین‌تون و عصر طلایی دوبله‌های کودک؛ چرا هنوز دلتنگشیم؟

پرشین‌تون و عصر طلایی دوبله‌های کودک، برای نسل‌های دهه‌۶۰ تا اوایل ۸۰ اقلیمی عاطفی بود؛ نور گرم اتاق، چای لب‌سوز و صدای دوبلورهای آشنا. چرا هنوز دلتنگشیم؟