دسته: نوستالژی و یادگاری‌ها

کوزه آب خنک؛ نشانی از خانه‌های ایرانی کوزه سفالی، برای نسل‌های گذشته فقط یک ظرف نبود؛ بلکه نشانه‌ای از هویت خانه و پیوند آدم‌ها با محیط طبیعی‌شان بود. در حیاط خانه‌های ایرانی، جایی ثابت برای…

وقتی «کفش جلو در» تبدیل به قاب خاطره می‌شود همیشه قبل از ورود به خانه‌ای که مهمانی در آن جریان دارد، چشممان به ردیف منظم یا گاهی شلوغ کفش‌ها می‌افتد. این تصویر ساده، چیزی بیش…

چرا صف نانوایی به خاطره‌ای جمعی تبدیل شد؟ وقتی به یاد صف‌های نانوایی دهه‌های گذشته می‌افتیم، چیزی فراتر از ایستادن برای خرید نان به ذهنمان می‌آید. آنجا محلی بود برای دیدن همسایه‌ها، شنیدن خبرهای تازه،…

چراغانی اعیاد؛ روشنایی کوچه و دل‌ها وقتی از نوستالژی کوچه‌ها حرف می‌زنیم، کمتر تصویری به‌اندازه‌ی چراغانی اعیاد در ذهن‌ها زنده می‌شود. کوچه‌ای که دیوارهای ساده‌اش با ریسه‌های رنگی، پرچم‌های سبز و قرمز، و طاق نصرت‌های…

چرا آشتی در خاطرات ماندگار است؟ وقتی به عقب برمی‌گردیم و آلبوم خاطرات ذهنمان را ورق می‌زنیم، چه صحنه‌ای بیشتر از همه لبخند روی لبمان می‌آورد؟ اغلب، نه تنها روزهای بازی یا جشن‌ها، بلکه همان…

وقتی از «نوستالژی بازی‌های کودکی در حیاط خلوت» حرف می‌زنیم، چیزی فراتر از چند بازی ساده به ذهن می‌آید؛ انگار در حال ورق زدن آلبوم زنده‌ای از لحظاتی هستیم که زندگی‌مان را شکل داده‌اند. حیاط…

وقتی از یادگار محله‌ها سخن می‌گوییم، منظور فقط کوچه‌های باریک و دیوارهای کاهگلی نیست؛ بلکه منظور بخشی از حافظهٔ جمعی است که در هر نسل منتقل شده است. در این کوچه‌ها، همهمهٔ بچه‌ها هنگام بازی،…

وقتی یک آهنگ در را به روی خاطره باز می‌کند تصور کنید در یک روز معمولی در تاکسی نشسته‌اید، یا در فروشگاه قدم می‌زنید. ناگهان از بلندگو آهنگی آشنا پخش می‌شود؛ ضربان قلبتان تغییر می‌کند،…

نوستالژی یعنی چه؟ به‌طور ساده یعنی بازگشت ذهنیِ معنادار به گذشته؛ مرور لحظه‌ها، صداها و بوهایی که هنوز برایمان «گرما» و «تعلق» دارند. نوستالژی فقط یادآوری نیست؛ ترکیبی از خاطره، هیجان و معناست که معمولاً…

وقتی چشم‌ها را می‌بندیم و به گذشته فکر می‌کنیم، اولین چیزی که جلوه می‌کند شاید یک توپ پلاستیکی رنگی باشد که در کوچه با دوستان دنبال می‌کردیم، یا صدای تیله‌هایی که در گودال خاکی به…