نویسنده: نسترن رضوی - سردبیر

زخم‌هایی که از خودمان می‌گیریم را با آیین‌های کوچک و خاطراتِ خوب می‌شود آرام‌تر کرد؛ راهنمایی شاعرانه و عملی برای ترمیم روزمره، با مثال‌های ایرانی و حس‌وحال خانه.

پرشین‌تون و عصر طلایی دوبله‌های کودک، برای نسل‌های دهه‌۶۰ تا اوایل ۸۰ اقلیمی عاطفی بود؛ نور گرم اتاق، چای لب‌سوز و صدای دوبلورهای آشنا. چرا هنوز دلتنگشیم؟