نویسنده: تحریریه مجله خاطرات

چرا «بازی اسم و فامیل» هنوز زنده است؟ یک برگه خط‌دار، چند خودکار رنگی و صدایی که می‌گوید: «حرفِ میم!» همین شروع یک رقابت بی‌ادعا اما پرهیجان است. برگه‌ها لرزان می‌شوند، ذهن‌ها می‌دوند، و سکوتی…

آغازِ فریاد، زو به‌مثابه یک تپش جمعی در میان کوچه‌های خاکی و دیوارهای آجری، پیش از آن‌که موبایل و تبلت در دستانمان خانه کنند، «بازی زو» صحنه‌ای از زندگی بود؛ نه فقط بازی. کودکان و…

صدایی که از میان صفحات می‌آید در گوشه‌ای از هر خانه، کنار تلفن رومیزی، جسمی آشنا جا خوش کرده بود: دفترچه تلفن چرمی. جلدی نرم، رنگی بین قهوه‌ای و عسلی، که بوی خاصی داشت؛ ترکیبی…

صحنهٔ آغاز: صدای شوت روی خاک نرم همه‌چیز از یک توپ شروع می‌شد؛ نه از مارک خاصی، نه از چرم اصل. از همان توپ‌های پلاستیکی راه‌راه که کنار مغازه‌ها آویزان بودند، سبک و براق، با…

خاستگاه فرهنگی دستمال یزدی در صندوقچه‌ی مادربزرگ، میان بوی چوب صندل و گل خشک، پارچه‌ای تاخورده آرام خوابیده است؛ نه زربفتیِ ترمه دارد، نه رسمیّتِ قالی، اما چیزی در بافت نرمش می‌گوید که روزی در…

بقچه؛ پارچه‌ای ساده، دنیایی از خاطره در سکوت خانه‌های قدیم، پیش از آنکه کمدهای امروزی یا جعبه‌های پلاستیکی رنگ‌پریده جای همه‌چیز را بگیرند، چیزی آرام و شاعرانه وجود داشت که حافظهٔ خانه را در خود…

قوری چینی گل‌سرخی؛ آغاز صبح با یاد جزئیات قوری چینی گل‌سرخی، فقط یک وسیله‌ی ساده‌ی صبحانه نیست؛ لحظه‌ای است که «زمان» آرام می‌شود. هرکس در حافظه‌اش تصویری دارد از بخار چای که در نور صبح…

واکمن و آغاز دنیای شخصی موسیقی وقتی یک کلیک جهان را عوض کرد در خیابانی شلوغ، میان بوق تاکسی‌ها و صدای گام‌های شتاب‌زدهٔ رهگذران، تو ایستاده‌ای. انگشتت را روی دکمهٔ کوچک Play می‌گذاری. صدای ریزی…

امروز اگر چند ثانیه چشم‌ها را ببندیم، در کناره‌های ذهن هنوز همان آوای کوتاهِ فلزی زنده است؛ صدایی که زمان را تقسیم می‌کرد: کلاس و تفریح، شروع و پایان. زنگ مدرسه فقط «علامت» نبود؛ یک…

کوزه آب خنک؛ نشانی از خانه‌های ایرانی کوزه سفالی، برای نسل‌های گذشته فقط یک ظرف نبود؛ بلکه نشانه‌ای از هویت خانه و پیوند آدم‌ها با محیط طبیعی‌شان بود. در حیاط خانه‌های ایرانی، جایی ثابت برای…