برچسب: اجتماعی و سیاسی

چطور عکس‌های دسته‌جمعی اعتراض و جشن، به آرشیو غیررسمی مردم و حافظه اجتماعی ایران تبدیل می‌شوند؟ با راهکارهای کم‌هزینه چاپ، روایت و نگهداری خانوادگی.

از بوی اسپری رنگ تا صدای سرود از ضبط‌های قدیمی؛ این یادمان‌های خیابانی چگونه حس «ما» را می‌سازند و چطور در عصر استوری‌های ۲۴ ساعته می‌توانیم خاطره جمعی محله را ثبت و نگه‌داریم؟

از صف نان و اعلامیه‌های دیواری تا گروه‌های کوچک همسایگی امروز؛ این نوشتار روایت می‌کند چگونه آن حس «با هم بودن» محله‌ها، هنوز می‌تواند در آپارتمان‌های امروز زنده شود—بی‌خطر، محترمانه و مهربان.

روایتی احساسی و تحلیلی از «رادیوی روشنِ عصرها» و نقشی که در پیوند خانواده و شکل‌گیری حافظه جمعی داشت؛ همراه با راهکارهایی ساده برای زنده‌کردن گفت‌وگوی شنیداری در خانه‌های امروز.

دل‌خستگی از خبر وقتی هر گفت‌وگو به فشار و نگرانی ختم می‌شود، فقط یک مشکل فردی نیست؛ تجربه‌ای جمعی و ریشه‌دار در فرهنگ ایرانی است. این یادداشت راه‌هایی ساده و کم‌هزینه برای ساخت «پناه عاطفی» در خانه و جمع‌های کوچک پیشنهاد می‌کند.

از بوی چای دم‌کش و نور زرد آشپزخانه تا خستگی احساسی امروز؛ چطور حلقه‌های امن گفت‌وگو بسازیم، خاطره‌ها را ثبت کنیم و امید را در جمع‌های کوچک زنده نگه داریم.

چطور در دورهمی‌های ایرانی، حرف سیاسی را به گفت‌وگو بدل کنیم نه به قهر؟ با الهام از آیین‌های دلجویی قدیمی و چند قانون نامرئی ساده، صمیمیت را حفظ کنیم.

از بالکن کاشی‌قدیمی تا وویس‌های واتساپ؛ سیاست روزمره وارد خانه‌های ما شده است. این مقاله با نگاهی احساسی و فرهنگی، راهکارهای ساده برای گفت‌وگوی محترمانه و ثبت خاطرات امن ارائه می‌دهد.

صبح دوم خرداد؛ بوی جوهر، صدای مردم صبح آن جمعه، دوم خرداد ۱۳۷۶، هوا نه سرد بود و نه داغ، یک «هوای معتدل» داشت، مثل حال مردم. کوچه‌ها آرام بودند، اما هر چند قدم، صفی…