دسته: نوستالژی و یادگاری‌ها

روایتی تحلیلی-حسی از «آب حوض حیاط» در خانه‌های ایرانی؛ پیوند اقلیم و زیبایی‌شناسی با روان‌شناسی آرامش و خاطره جمعی، همراه با راهکارهای بازطراحی امروزی.

گروه: نوستالژی و یادگاری‌ها. ظهرهای داغ، نوستالژی آب حوض و شستن دست و صورت؛ روایتی حسی و کاربردی از طراوت کودکی، پیوند خانواده و راهکارهایی برای بازسازی این حس در خانه‌های امروزی.

صحنهٔ آغاز: صدای شوت روی خاک نرم همه‌چیز از یک توپ شروع می‌شد؛ نه از مارک خاصی، نه از چرم اصل. از همان توپ‌های پلاستیکی راه‌راه که کنار مغازه‌ها آویزان بودند، سبک و براق، با…

خاستگاه فرهنگی دستمال یزدی در صندوقچه‌ی مادربزرگ، میان بوی چوب صندل و گل خشک، پارچه‌ای تاخورده آرام خوابیده است؛ نه زربفتیِ ترمه دارد، نه رسمیّتِ قالی، اما چیزی در بافت نرمش می‌گوید که روزی در…

بقچه؛ پارچه‌ای ساده، دنیایی از خاطره در سکوت خانه‌های قدیم، پیش از آنکه کمدهای امروزی یا جعبه‌های پلاستیکی رنگ‌پریده جای همه‌چیز را بگیرند، چیزی آرام و شاعرانه وجود داشت که حافظهٔ خانه را در خود…

قوری چینی گل‌سرخی؛ آغاز صبح با یاد جزئیات قوری چینی گل‌سرخی، فقط یک وسیله‌ی ساده‌ی صبحانه نیست؛ لحظه‌ای است که «زمان» آرام می‌شود. هرکس در حافظه‌اش تصویری دارد از بخار چای که در نور صبح…

امروز اگر چند ثانیه چشم‌ها را ببندیم، در کناره‌های ذهن هنوز همان آوای کوتاهِ فلزی زنده است؛ صدایی که زمان را تقسیم می‌کرد: کلاس و تفریح، شروع و پایان. زنگ مدرسه فقط «علامت» نبود؛ یک…

کوزه آب خنک؛ نشانی از خانه‌های ایرانی کوزه سفالی، برای نسل‌های گذشته فقط یک ظرف نبود؛ بلکه نشانه‌ای از هویت خانه و پیوند آدم‌ها با محیط طبیعی‌شان بود. در حیاط خانه‌های ایرانی، جایی ثابت برای…

چراغی که خانه را به جمع بدل می‌کرد وقتی نام چراغ نفتی را می‌شنویم، تنها یک وسیله‌ی روشنایی به ذهن نمی‌آید؛ بلکه تصویر اتاقی کوچک با گلیم‌های رنگی، بوی نفت تمیز، و نور کهرباییِ لرزان…

وقتی «کفش جلو در» تبدیل به قاب خاطره می‌شود همیشه قبل از ورود به خانه‌ای که مهمانی در آن جریان دارد، چشممان به ردیف منظم یا گاهی شلوغ کفش‌ها می‌افتد. این تصویر ساده، چیزی بیش…